روباه طبع در لغت نامه دهخدا

روباه طبع. [طَ] (ص مرکب) روباه صفت. آنکه در مکاری و حیله گری و نیرنگ بازی به طبیعت روباه باشد:
با من پلنگ سارک و روباه طبعک است
این خوک گردنک سگک دمنه گوهرک.
خاقانی.
و رجوع به روباه صفت شود.