معنی رنة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

رنه. [رَن ْ ن َ] (ع اِ) آواز. (منتهی الارب). صوت. (از اقرب الموارد). صوتی که از فرح یا حزن باشد. ج، رَنّات. (از معجم متن اللغه). || آواز گریه در حلق بازگردانیده. (منتهی الارب). || صدای کمان. (از اقرب الموارد از ثعالبی).

رنه. [رَن ْ ن َ] (ع مص) فریاد کردن. رنت القوس، یعنی بانگ کرد کمان. (از منتهی الارب). رَنین. (منتهی الارب) (اقرب الموارد).

رنه. [رُن ْ ن َ] (ع اِ) نام جمادی الاَّخره. (از معجم متن اللغه). رُنّی ̍. (اقرب الموارد) (معجم متن اللغه) (منتهی الارب). رجوع به رُنّی ̍ شود.