رسوایی گری در لغت نامه دهخدا

رسوایی گری. [رُس ْ گ َ] (حامص مرکب) افتضاح. ارتکاب به کار مفتضحانه. انجام دادن کاری که مایه ٔ آبروریزی است. (از یادداشت مؤلف).