معنی رساننده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

رساننده. [رَ / رِ ن َن ْ دَ / دِ] (نف) کسی که چیزی یا کسی را به چیزی یا کسی دیگر برساند. متصل کننده. اتصال دهنده. (فرهنگ فارسی معین). موصِل. (یادداشت مؤلف). دهنده. عطاکننده. نایل کننده:
سیاوخش را پروراننده بود
بدو نیکوییها رساننده بود.
فردوسی.
منم گفت محمود گیرنده شهر
ز خوبی به هرکس رساننده بهر.
فردوسی.
موسی عرض کرد ملکا ندا من کردم و جواب ترا آمد. فرمود که نداکننده تو بودی و رساننده من... (قصص الانبیاء ص 112).
رساننده ما را به خرم بهشت
رهاننده ازدوزخ تنگ و زشت.
نظامی.
رساننده ٔ چشم را جوش خون
بخاری پریشانی آرد برون.
نظامی.
و رجوع به رساندن شود. || مبلغ. (یادداشت مؤلف). ابلاغ کننده:
زهر دانشی کآن ز دانندگان
رساندند او را رسانندگان.
نظامی.
|| پزنده، چنانکه قرحه ٔ سخت را. مُنْضِج. (یادداشت مؤلف). و رجوع به رساندن شود.

(رَ یا رِ نَ یا نِ دِ) (ص فا.) کسی که چیزی یا کسی را به چیزی یا کسی دیگر برساند.

کسی که چیزی را به‌دست کسی یا چیز دیگر می‌رساند،

(اسم) کسی که چیزی یا کسی را به چیزی یا کسی دیگر برساند متصل کننده: اتصال دهنده.