رخ افروختن در لغت نامه دهخدا

رخ افروختن. [رُ اَ ت َ] (مص مرکب) به رنگ آوردن رخسار. برافروختن روی:
رخ چون آیت رحمت ز می افروخته ای
آتش ای گبر به قرآن زده ای به به به.
عارف قزوینی.
رجوع به رخ برافروختن شود.