معنی رخنه رخنه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

رخنه رخنه. [رَ ن َ / ن ِ رَ ن َ / ن ِ] (ص مرکب) شکاف شکاف. چاک چاک. سوراخ سوراخ:
تن نای شد رخنه رخنه ز غم
که دیگر نخواهد برآمدش دم.
فردوسی.
زآن زمینها که رخنه کرد عجوز
مانده آن خاک رخنه رخنه هنوز.
نظامی.
|| کنگره دار. دندانه دار:
ز عین فعل براق مواکبت دل قاف
هزار بار شده رخنه رخنه چون سر سین.
سلمان ساوجی.

سوراخ سوراخ، چاک چاک