معنی رخت کن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

رخت کن. [رَ ک َ] (نف مرکب) کننده و بیرون آرنده ٔ جامه. که لباس خود را درمی آورد. درآرنده ٔجامه. بیرون کننده ٔ جامه از تن. آنکه جامه ٔ خود را از تن می کند و برمی آورد. || (اِ مرکب) آنجای از گرمابه که در آن لباس می کنند. (ناظم الاطباء). سربنه ٔ حمام. جامه کن حمام. محوطه ای در خارج حمام برای نهادن جامه ها. بنه. بینه. مسلخ. (یادداشت مؤلف).

(~. کَ) (اِمر.) اتاقی که در آن لباس از تن درآورند و در جارختی گذارند، جایی از گرمابه که در آن لباس ها را از تن درآورند.

(اسم) اطاقی که درآن لباس خود را بیرون آورند و به رخت آویز آویزان کنند.