معنی ذوائب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ذوائب. [ذَ ءِ] (ع اِ) ج ِ ذؤآبه. ناصیه یا منبت موی برناصیه. گیسوها و موهای پیش سر. گیسوان:
معنبر ذوائب معقد عقایص
مسلسل غدائر سجنجل ترائب.
حسن متکلم.
|| آن قسمت ها از نعل که بزمین ساید: بای ّمکان لم اجرّ ذُؤآبتی. || برترین و بالاترین و بهترین قسمت چیزی: ذوائب الجبل: و ناره ساطعهالذوائب. و من الذنائب لا من الذوائب. || پاره های پوست آویخته از پالان. || شریفتر و ارجمندتر جزو و عضو چیزی: هم ذَوائب قومهم و هم ذوائب العزّ و الش-رف.
- ذوائب بِرنیس یا ذوائب برنیک، صورتی از صور فلکی نیم کره ٔ شمالی میان صورت اسد و العواء و آن دارای 9 کوکب مزدوج (مثنی) و یک کوکب مثلث است.

ناصیه،
موی پیش سر،

جمع ذوابه. پیشانیها، روییدنگاههای موی بر پیشانی، گیسوان.