معنی دین پژوه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دین پژوه. [پ َ] (نف مرکب) جوینده ٔ دین. (انجمن آرا) (آنندراج):
همه پیش او دین پژوه آمدند
وز آن پیر جادو ستوه آمدند.
فردوسی.
بدو گفت بهرام کای دین پژوه
تو زین بی گناهی و دیگر گروه.
فردوسی.
آن حکیم پاک اصل و رادمرد معتبر
آن کریم دین پژوه حق نیوش حقگذار.
سنایی.
|| (اِ مرکب) نام روز پانزدهم است از هر ماه ملکی. (برهان) (انجمن آرا) (از آنندراج). || فرشته ٔ دین. (انجمن آرا) (آنندراج).

(ص فا.) پژوهنده دین، جوینده دین، (اِمر.) روز پانزدهم از هر ماه ملکی. [خوانش: (پَ)]

پژوهندۀ دین، جویندۀ دین، دین‌دار،

جوینده دین، دیندار