معنی دیمطریوس در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دیمطریوس. [م ِ] (اِخ) ابن داودبن یعقوب ملقب به حسام المسیح. ابن فندق در تاریخ بیهق او را فلک ابخاز معرفی نموده و گوید: سوءالی چند فرستاده بود بدست رسول خویش بسلطان اعظم سنجربن ملکشاه (قدس) فی صفر سنه ثلاث و اربعین و خمسمائه (543 هَ. ق.) مرا فرمود تا جواب نوشتم بتازی و سریانی که ایشان این سوءالها بدین دو لغت نوشته بودند و از آن سوءالها و جواب من نسخه ها به اطراف جهان سفر کرده است و ساربها الرکب. (تاریخ بیهق ص 163).

دیمطریوس. [م ِ] (اِخ) قفطی وی را از شاگردان افلاطون و از اهل انفیبولیس نوشته است. (ترجمه تاریخ الحکماء قفطی ص 44).