معنی دم آهنج در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دم آهنج. [دَ هََ] (ص مرکب) بادآلود و متورم. (ناظم الاطباء). || به دم کشنده. دم آهنگ. بلعنده. که چون اژدها به دم کشد و بکشد:
اگر زآنکه خواهی بیابی رها
ز چنگ دم آهنج نر اژدها.
فردوسی.
بدو گفت ای مردم بی بها
ببین آن دم آهنج نر اژدها.
فردوسی.
که آن ترک در جنگ نر اژدهاست
دم آهنج و در کینه ابر بلاست.
فردوسی.
به خشکی و دریا همی بگذرد
نهنگ دم آهنج را بشکرد.
فردوسی.
|| کم نفس. (ناظم الاطباء). به معنی دماور یعنی ضیق نفس است. (آنندراج). || نفس گیر. گیرنده ٔ نفس:
بر او کارگر خنجر و تیر نیست
دم آهنج کوهیست نخجیر نیست.
اسدی.