معنی دلاله در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دلاله. [دَل ْ لا ل َ / ل ِ] (از ع، ص، اِ) دلاله. دلال. زن واسطه. واسطه میان دو طرف معامله:
از درطلبان آن خزانه
دلاله هزار در میانه.
نظامی.
در بازار آن دلاله بود در فنون ذکا و زیرکی دلاله ٔ محتاله شاگردی او را شایستی. (جهانگشای جوینی). || زنی که دیگر زنان را بدراه کند. (غیاث) (آنندراج). زنی که دلالی کند. زنی که زنان را به مردان رساند. زنی که زنخواه و مردجوی را به یکدیگر راهنما شود. (یادداشت مرحوم دهخدا):
گوش دلاله چشم اهل وصال
چشم صاحب حال و گوش اصحاب قال.
مولوی.
زآنکه حکمت همچو ناقه ٔ ضاله است
همچو دلاله شهان را داله است.
مولوی.
- دلاله ٔ عروس سبا، هدهد:
کبوتر حرم آمد ز کعبه ٔ سعدا
بشاره داد چو دلاله ٔ عروس سبا.
خاقانی.

(دَ لَ یا لِ) [ع. دلاله] (ص.) زنی که برای مردان زن پیدا می کند.

زنی که برای مردان زن پیدا کند،
زنی که زنان را به راه بد دلالت کند،

‎ داساری (دلالی)، مزد داسار، مزد راهنما داسار میانجی جافکش (جاف روسپی) جاکش زن (صفت اسم) مونث دلال، زنی که برای مردان زن پیدا کند، زنی که دیگر زنان را بد راه کند ‎0 زن واسطه، واسطه میان دو طرف معامله

دِلالَه، حرفه دلّالی- واسطه گری در معاملات- اُجرت دلّالی

دَلالَه، ارشاد- برهان (جمع:دَلائِل)