دشن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دشن. [دَ] (اِ) دستلاف، که سودای اول اصناف باشد. (برهان) (آنندراج). معرب آن داشِن است. (از منتهی الارب).

دشن. [دَ] (ع مص) بخشیدن چیزی را. (از منتهی الارب). اعطا کردن. (از اقرب الموارد).

بریز بپاش

(اسم) دستلاف فروش اول کاسب.