دره بیداد در لغت نامه دهخدا

دره بیداد. [دَرْ رَ] (اِخ) دهی است از دهستان ابسرده بخش چقلوندی شهرستان خرم آباد. واقع در 22هزارگزی شمال چقلوندی و 12هزارگزی باختر راه فرعی چقلوندی به بروجرد، با 180 تن سکنه آب آن از چشمه ٔ بردبل و راه آن مالرو است. ساکنین آن از طایفه ٔ بیرالوند هستند و زمستان به قشلاق میروند. (از فرهنگ جغرافیایی ایران ج 6).