معنی درشت آواز در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

درشت آواز. [دُ رُ] (ص مرکب) بلند بانگ. جهوری الصوت. (یادداشت مرحوم دهخدا). أجش. أجشر. قنخر: صخاب، درشت آواز پلیدزبان. فداد؛ مرد بلند درشت آواز. هَمَری، زن با بانگ و فریاد و درشت آواز پلید زبان. (منتهی الارب). و رجوع به درشت شود.