دحال در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دحال. [دِ] (ع اِ) ج ِ دحل، مغاک تنگ دهان فراخ شکم. (منتهی الارب) (از مهذب الاسماء).

دحال. [دِ] (ع مص) بر زمین زدن کسی را در کشتی. || فریب دادن. || ظلم کردن. || نقصان نمودن در حق کسی. (منتهی الارب). || پوشیدن چیزی که می داند آن را و ظاهر کردن غیرآن. || بازداشتن کسی را. (منتهی الارب).

از ریشه ی پارسی داخولگر کسی که با داهول یا داخول شکار کند باز ایستادن سر باز زدن