معنی دادبخش در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

دادبخش. [ب َ] (نف مرکب) عدالت بخش. بخشنده ٔ عدل:
بنام بزرگ ایزد دادبخش
که ما را ز هر دانش او داد بخش.
نظامی.
چنان داند آن خسرو دادبخش
که چون مادر این بوم راندیم رخش.
نظامی.
|| (اِخ) خدای تعالی:
ببخشای بر من تو ای دادبخش
که از خون دل گشت رخساره رخش.
فردوسی.

بخشندۀ عدل‌وداد، داددهنده، عادل،

دادگستر، عادل