معنی خوافی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خوافی. [خ َ] (ع اِ) پرهای بال مرغ که چون بالها را منضم گرداندپنهان شوند، یا چهار پری که بعد از مناکب قرار دارد، یا هفت پری که بعد از هفت پر مقدمات وجود دارد. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب): همه شب در ستره خوافی ظلمت قطع فیافی آن مسافت می کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی). || ج ِ خافیه.شاخه های بزرگ، و آن را در لغت اهل حجاز عواهن می گویند. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب).

خوافی. [خ َ/ خوا / خا] (ص نسبی) منسوب به خواف که ناحیه ٔ کثیرالقری و با خضارت و نضارت از نیشابور و مهد طلوع جمعی از علما و محدثین بوده است. (از انساب سمعانی).

خوافی. [خوا / خا] (ص نسبی) منسوب به خواف.

خوافی. [خوا / خا] (اِخ) از عالمان لغت بود و او راست نظم جواهراللغه زمخشری. (یادداشت بخط مؤلف).

(خَ) [ع.] (اِ.) جِ خافیه، پنهان ها، نهان ها.

پرهای کوچک بال پرنده،

پوشیده و پنهان

خَوافِی، پَرهای ریزبال پرندگان (در مقابل قَوادِم)،