معنی خندان خندان در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خندان خندان. [خ َ خ َ] (ق مرکب) در حال خنده. (ناظم الاطباء):
آن خداوند من آن فخر خداوندان
دو لبش در گه گفتن خندان خندان.
منوچهری.
خندان خندان شراب خوردند بهم
گریان گریان کباب کردند مرا.
منوچهری.
|| آرام آرام. نرمک نرمک.

(صفت) خندان (بتاکید)، بلند خنده کننده.