معنی خن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خن. [خ َ] (اِ) خانه و بیت خواه در روی زمین باشد و خواه زیر زمین. (از برهان قاطع) (ناظم الاطباء).مخفف خان. (حاشیه ٔ برهان قاطع چ معین):
چون تف آتش فتاد از خن مشرق در آب
زلف بنفشه برست از کله ٔ یاسمن.
امام فخر رازی (از جهانگیری).
|| خانه ٔ زیرکشتی. (از ناظم الاطباء).

خن. [خ َ ن ن] (ع مص) بریدن جِذْع. منه: خَن َّ الجِذْع َ خناً. || گرفتن مال کس. منه: خن ماله. || برآوردن از جله بتدریج چیزی بعد چیزی. منه: خن الجله. || درآمدن در حریم قوم. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب). منه: خن القوم.

خن. [خ ِ ن ن] (ع اِ) کشتی خالی. (منتهی الارب) (از تاج العروس) (از لسان العرب).

خانه، خانه طبقه پایین کشتی. [خوانش: (خَ) (اِ.)]

طبقۀ پایین کشتی که انبار آن است،
[قدیمی] خانه، منزل،

مخفف خان

انبار ته کشتی

انبار ته کشتی، مخفف خان

خانه، جا، محل، مکان، انبار کشتی، طبقه پائین کشتی، کابین کشتی، گلخن، سوراخ، منفذ