خرقه گشتن در لغت نامه دهخدا

خرقه گشتن. [خ ِ ق َ / ق ِ گ َ ت َ] (مص مرکب) پاره گشتن. دریده شدن. چاک شدن:
چون خرقه گشت بر کَتِف شب ردای قار
شد غرق در غلاله ٔ زر فرق کوهسار.
اثیر اخسیکتی (از آنندراج).