معنی خرجین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

خرجین. [خ ُ] (اِ) چیزی باشد از پلاس که زاد و رخت سفر در آن نهاده بر ستور بار کنند. (از آنندراج) (از ناظم الاطباء). خُرج. (منتهی الارب). خورجین:
چو خرجین معده پر از می کنم
بسر راه کوه سرین طی کنم.
فوقی یزدی (از آنندراج).
مرحوم دهخدا می گویند اصل آن در عربی خُرْجَین است یعنی دو خور (دو خرج) که در حالت رفعی «خرجان » میشود مگر آنکه بگوییم صورت نصب و جری برای آن علم شده است. || میوه ٔ خشکی که مانند خرجین دو کیسه دارد مانند میوه ٔ کلم و ترب. (از گیاه شناسی ثابتی ص 524).

(خُ) (اِ.) کیسه مانندی که بر پشت چهارپا می گذارند و از دو طرف آویزان شده در آن اجناس را قرار می دهند.

دو کیسۀ متصل‌به‌هم که روی چهارپا، موتورسیکلت، دوچرخه، یا شانه قرار می‌دهند،

باردان، حرج، توبره، جوال، خرخینه، کیسه

توبره ای دوطرفه که بر پشت چهارپایان گذارند

کیسه ای که در وسط دو دهانه دارد و درآن لباس یا خوراکی میگذارند