خدیجه سجاسی در لغت نامه دهخدا

خدیجه سجاسی. [خ َ ج َ ؟] (اِخ) وی دختر رکن الدین سجاسی، شیخ ابوالغنائم عارف معروف قرن هفتم هجری است. شیخ رکن الدین از شیوخ سلسله ٔ شیخ صفی الدین اردبیلی بود و شیخ اوحدالدین کرمانی و شمس تبریزی و شیخ شهاب الدین محمود اهری و بزرگانی دیگر از ارادتمندان او بودند. شیخ شهاب الدین محمود اهری چون در سجاس بخدمت شیخ رکن الدین رسید و منظور نظر او افتاد، دختر اوخدیجه را بزنی گرفت و از طرف شیخ رکن الدین به اهر آمد و به ارشاد پرداخت. (از شدالازار حاشیه ٔ ص 312).