خابی در لغت نامه دهخدا

خابی. (ع ص) مستورکننده. (از اقرب الموارد).

خابی ٔ. [ب ِ ءْ] (ع ص) ناامید. یقال: کید خابی ٔ؛ ای خائب. (اقرب الموارد).