حشیة در لغت نامه دهخدا
لغت نامه دهخدا
حشیه. [ح َ شی ی َ] (ع اِ) رجوع به حشیه شود.
حشیه. [ح َ شی ی َ] (ع اِ) بسترآکنده. توشک و نهالی آکنده بچیزی چون پنبه و پشم و جز آن. نهالی. (مهذب الاسماء) ج، حشایا. || بالشچه ٔ زنان که بر پستان یا سرین بندند تا کلان نماید.
حشیه. [ح َ شی ی َ] (ع ص) نعت مؤنث از حشی. تاسه برافتاده. حشیاء.
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا وارد حساب کاربری خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید ثبت نام کنید.