معنی حسین نطنزی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

حسین نطنزی. [ح ُ س َ ن ِ ن َ طَ] (اِخ) ابن ابراهیم بن احمد ابوعبداﷲ بدیعالزمان ملقب به ذواللسانین و مشهور به ادیب نطنزی. درگذشته ٔ محرم 497 هَ. ق. او راست: «دستوراللغه» که فرهنگ عربی به فارسی است. رجوع به مقدمه ٔ لغتنامه وهدیه العارفین ج 1 ص 311 و ذریعه ج 7 ص 208 شود و در محاسن اصفهان مافروخی ص 114 اشعاری درباره ٔ اصفهان به وی نسبت کرده است و در ترجمه ٔ فارسی آن ص 127 نام وی را حسین بن محمد آورده است و از جمله ٔ آن اشعار است:
حوت اصفهان خصالا عجابا
بها کل من یشتهیه استجابا
هواءً منیراً و ماءً نمیرا
و خیراً کثیراً و دوراً رحابا
و ترباً زکیاً و نبتاً رویا
و روضاً طریاً یناغی السحابا.
از آن است:
و زاد محاسنها زنرود
میاها کطعم الحیات عذابا.

حسین نطنزی. [ح ُ س َ ن ِ ن َ طَ] (اِخ) همدانی. متوفی 1270 هَ. ق. 1854/ م. او راست:نورالانوار. (اعلام الشیعه ٔ قرن سیزدهم هجری ص 371).