حارس السماء در لغت نامه دهخدا

حارس السماء. [رِ سُس ْ س َ] (اِخ) و حارِس ُالشَّمال (فلک). بقار. نام یکی از صورتهای شمالی. از جمله ٔ ستاره های عواء. || نام دیگر صورت عوّاء. (نفایس الفنون: مقاله ٔ پنجم علم صور کواکب از قسم دویم در علوم اوایل). || نام دیگر سماک رامح. رجوع به ثوابت شود.