معنی تیره باطن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تیره باطن. [رَ / رِ طِ] (ص مرکب) بدخواه و گمراه. (ناظم الاطباء). بدسرشت. تیره دل. خلاف روشن ضمیر:
ابر رحمت فیض ها در دامن تر می برد
تیره باطن را نظر بر ظاهر حال است و بس.
رضی دانش (از آنندراج).
رجوع به تیره و دیگر ترکیبهای آن شود.