معنی تک و تاز در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تک و تاز. [ت َ ک ُ] (ترکیب عطفی، اِ مرکب) تک و تا. (غیاث اللغات) دو و تاخت. (ناظم الاطباء). تکاپوی:
در سلاح و سواری و تک و تاز
گوی برد از سپهر چوگان باز.
نظامی.
خورشید که او چشم و چراغست جهان را
از شوق رخت در تک و تازست چه گویم.
عطار.
|| جستجو و تفحص. (ناظم الاطباء):
تا میان بسته اند پیش امیر
در تک و تاز کار و کاچارند.
ناصرخسرو.
از تک و تازم ندامت است که آخر
نیستی است آنچه حاصل تک و تاز است.
خاقانی.
رجوع به تک و تکاپوی و تاز و ترکیبهای آنها شود.