معنی تکالب در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تکالب. [ت َ ل ُ] (ع مص) با هم برجستن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). توائب. (اقرب الموارد). تَکلاب مثله. یقال: هم یتکالبون علی کذا. (منتهی الارب) (آنندراج). || جنگ و بدی کردن با هم. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء) (آنندراج). تجاهر قوم به دشمنی و در الاساس: تکالب خصمان، تشاتم آنان. (از اقرب الموارد). || شدید شدن حرص مردم بر دنیا چنانکه سگان را. (اقرب الموارد).