توران سپه در لغت نامه دهخدا

توران سپه. [س ِ پ َه ْ] (اِ مرکب) توران سپاه:
بشد پیش توران سپه او به جنگ
بغرید همچون دمنده نهنگ.
فردوسی.
تهمتن به توران سپه شد به جنگ
بدانسان که نخجیر بیند پلنگ.
فردوسی.
دو بهره ز توران سپه کشته شد
ز خونشان زمین چون گل آغشته شد.
فردوسی.
رجوع به توران و دیگر ترکیبهای آن شود.