توران ستان در لغت نامه دهخدا

توران ستان. [س َ / س ِ] (نف مرکب) ستاننده ٔ توران. تسخیرکننده ٔ توران. توران گشای. از القاب رستم:
ور عدو بیژن شبیخون است شاه
رستم توران ستان باد از ظفر.
خاقانی.
رستم توران ستانست این خلف کز فر او
ایلدگزرا ملک کیخسرو میسر ساخته.
خاقانی.
رجوع به توران و دیگر ترکیبهای آن شود.