معنی تننده در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تننده. [ت َ ن َن ْ دَ / دِ] (اِ) عنکبوت. غنده. (فرهنگ اسدی نخجوانی). عنکبوت. (صحاح الفرس) (زمخشری) (منتهی الارب). بمعنی تندو است که عنکبوت باشد. (برهان) (از فرهنگ جهانگیری). تنند و تنندو. (انجمن آرا) (آنندراج) (فرهنگ رشیدی). تندو. (انجمن آرا) (فرهنگ رشیدی). || آلتی هم هست جولاهگان را که آنرا مکوک می گویند. (برهان). آنکه جولاهگان ریسمان بدو پیچند. (صحاح الفرس). چوبی که جولاهان سر ریسمان در میان آن نهند و می گردانند تا آن ریسمان که در میان آنست بتند. (فرهنگ رشیدی). رجوع به تندو و تنند و تنندو شود.

تننده. [ت َ ن َن ْ دَ / دِ] (نف) آنکه می تند و کشنده و پیچنده. (ناظم الاطباء). صفت فاعلی از تنیدن. کسی که عمل تنیدن را بجای آورد. رجوع به تنیدن و ماده ٔ بعد شود.

(تَ نَ دِ) (ص فا.) بافنده، تارتن.

بافنده،
(زیست‌شناسی) = عنکبوت

(اسم) آنکه می تند نساج، عنکبوت تنندو، آلتی است جولاهگانرا مکوک.