معنی تنجیم در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تنجیم. [ت َ] (ع مص) به بارها دادن مال و آنچه بدین ماند. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). پاره پاره گذاردن وام را. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). پاره پاره گذاردن وام و دیه را. (از اقرب الموارد). || به نجوم حکم کردن. (تاج المصادر بیهقی) (زوزنی). وقت و ستاره شناسی کردن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). چشم داشتن و ترصد ستارگان و محاسبه ٔ مواقیت و سیر آنها و اطلاع یافتن بر احوال عالم بدین وسیله. (از اقرب الموارد). ستاره شناسی و مطابق علم نجوم و ساعات سعد و نحس شناختن. (غیاث اللغات) (آنندراج):
شغل او شاعری است یا تنجیم
هوسش فلسفه است یا اکسیر.
خاقانی.
و اسرار علم تنجیم و معرفت درج و دقایق تقویم و طرف علم طب و نتف خواص ادویه و غیر آن تعلیم کنم. (سندبادنامه ص 62). رجوع به ستاره شناسی شود.

(تَ) [ع.] (مص م.) رصد کردن ستارگان.

ستاره‌شناسی،

‎ ستاره شناسی، اختر ماری اختر بینی ‎ (مصدر) رصد کردن ستارگان، (اسم) ستاره شماری اختر شماری. یا اهل تنجیم. منجمان اختر شماران. یا علم تنجیم. علم نجوم.

تَنْجِیم، مُنِجِّمی کردن، ستاره شناسی و رصد کردن، قرض و وام را به اقساط پرداختن،