معنی تمام خلقت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تمام خلقت. [ت َ خ ِ ق َ] (ص مرکب) که نقصی در اندام ندارد. (یادداشت به خط مرحوم دهخدا): مطرهف، مرد تمام خلقت و نیکو اندام. تمم، تمیم تمام خلقت. (منتهی الارب): چشمش در میان نظارگیان بر پسری افتاد...سخت نیکوروی و طرفه و زیبا، تمام خلقت، معتدل قامت. (نوروزنامه). رجوع به تمام و دیگر ترکیبهای آن شود.