تلخی چش در لغت نامه دهخدا

تلخی چش. [ت َ چ َ / چ ِ] (نف مرکب) رنج بر. که تحمل سختی و محنت و مشقت کند:
بسا تنگ عیشان تلخی چشان
که آیند در حله دامن کشان.
سعدی (بوستان).
رجوع به تلخی و ماده ٔ بعد شود.