معنی تلبیة در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تلبیه. [ت َ ی َ] (ع مص) لبی بالحج تلبیه؛ لبیک گفتن در حج. (منتهی الارب) (از ناظم الاطباء). لبیک گفتن حاجیان. (آنندراج). گفتن لبیک اللهم لبیک. و بعضی تلبئه گویند. (از اقرب الموارد). رجوع به تلبئه شود:
شها منم که ز شوق طواف مرقد تو
بجای تلبیه بر لب درود نامحصور.
خالص استرآبادی (از آنندراج).
|| لبیک گفتن در جواب. (آنندراج). کسی را لبیک گفتن. (از اقرب الموارد). و یقال: دعانی فلبیته ُ و سعدیته ُ؛ ای قلت له ُ لبیک و سعدیک. (اقرب الموارد).