تزند در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تزند. [ت َ زَن ْ ن ُ] (ع مص) تنگ آمدن به جواب. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء) (از متن اللغه) (از اقرب الموارد). عاجز شدن از جواب. (از المنجد): سألته مسئله فتزند؛ ای فتعسرالجواب علیه. (المنجد). || تنگ شدن سینه. (ازمتن اللغه). گرفتار شدن در امری و (به تنگ آمدن) و تنگ سینه شدن. (اقرب الموارد) (از المنجد). || خشم گرفتن. (منتهی الارب) (آنندراج) (ناظم الاطباء). تغضب. (اقرب الموارد) (المنجد). خشم گرفتن و بهم سائیدن دندانها چنانکه آواز برآید. (از متن اللغه).

‎ تنگ پاسخی، خشم گرفتن