معنی ترنجبین در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

ترنجبین. [ت َ رَ ج َ / ج ُ / ج ِ] (معرب، اِ مرکب) معرب ترانگبین یا ترنگبین است. ترشحات و شیرابه های برگ و ساقه های گیاه خارشتر که از لحاظ شیمیایی نوعی از «من » میباشد. در ترکیب ترنجبین ساکارز و ملزیتوز موجود است و آن در تداوی به عنوان ملین استعمال میشود. (فرهنگ فارسی معین):
ترنجبین و صالم بده که شربت صبر
نمی دهد خفقان فؤاد را تسکین.
سعدی.
من ّ ترنجبین بود و سلوی مرغ بریان بود. (قصص الانبیاء ص 123). و رجوع به ترانگبین و ترنگبین شود.

(تَ رَ جَ) [معر.] (اِمر.) شیرابه های برگ و ساقه های گیاه خارشتر که ملین بوده و جوشانده آن برای سرفه و درد سینه مفید است.

دارویی شبیه خرده‌نبات با طعم شیرین که از شیرابه یا شبنمی که بر روی شاخه‌های گیاهی به نام خارشتر جمع و منعقد می‌گردد تولید می‌شود. در طب به عنوان مسهل، ملین، تسکین سرفه، و درد سینه و شیرین کردن جوشانده‌ها به کار می‌رود،

صمغ بوته خار شتر

گیاه دارویی مشهور

پارسی تازی گشته ترامگبین (اسم) ترشحات و شیرابه های برگ و ساقه ای گیاه خار شتر که از لحاظ شیمیایی نوعی از ((من)) میباشد. در ترکیب ترنجبین ساکارز و ملزیتوز موجوداست. و آن در تداوی بعنوان ملین استعمال میشود.