معنی تخشا در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تخشا. [ت َ] (نف) کوشنده و ساعی. (فرهنگ جهانگیری) (فرهنگ رشیدی) (انجمن آرا) (آنندراج). سعی کننده و کوشنده. (برهان) (ناظم الاطباء).نعت فاعلی (صفت مشبهه) از تخشیدن. پهلوی «توخشاک »، پازند «توخشا». (حاشیه ٔ برهان چ معین). دیگر اینکه حرف «تهَ » اوستایی... به تاء و سین تغییر می یابد، چنانکه «تَهْوَخْش » در فارسی تخشا (کوشا) و تهری در فارسی سه شده. (فرهنگ ایران باستان ص 3):
بکو تخشا به کاری گرفه پیوست
همی باشید میدارید پیوست.
زراتشت بهرام (از فرهنگ جهانگیری).

کوشنده، کوشا،

سلاح آتشین

کوشا و کوشنده

شتاب و عجله

سعی کننده و کوشنده