معنی تأله در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تأله. [ت َ ءَل ْ ل ُه ْ] (ع مص) پرستیدن و بمعبودیت گرفتن. (منتهی الارب) (ناظم الاطباء). حق پرستی. (غیاث اللغات). تعبد. (دهار) (اقرب الموارد). تنسک. (اقرب الموارد). پرستش حق کردن. از کشف اللغات واین لفظ در اکبرنامه بسیار جا واقع شده از آن جمله در این فقره: مولانا عبدالرزاق گیلانی که در حکمت نظر و تأله، بینش فراوان سرمه ٔ دیده وری او بود... (آنندراج). || الهیت را بخود بستن. (از اقرب الموارد). || خدا شدن. (از اقرب الموارد).