تئوکراسی در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

تئوکراسی. [ت ِ ءُ] (اِخ) (مأخوذ از یونانی: «تئوس » = خدا و «کراتوس » = توانایی). جوامعی که فرمانروایان آن در انظار مردم از فرستادگان خدا محسوب می شدند. حکومتهای مذهبی. چنانکه دولتی، از بهم آمیختگی قدرت مذهبی و قدرت سیاسی تشکیل گردد مانند حکومت امویان، عباسیان و حکومت اخیر تبت قبل از هجوم چین کمونیست و اشغال نظامی لهاسا. هرقدر که بتاریخ قدیم توجه شود این گونه فرمانروایی ها بیشتر مشاهده می گردد: دولتهای شرقی حکومتشان از جانب خدا است. آنها اراده ٔ خدایان را مجری میدارند، تاریخ سومر و اکد و بابل و مصر و آشور این اصل را بخوبی ثابت می کند. حکومت در یونان کمابیش دموکراسی است یعنی حکومت، حکومت مردم است، ولی در مشرق قدیم تئوکراسی است و حکومت، حکومت اشخاصی است که از طرف خدا مأمورند. (از ایران باستان ج 3 ص 2472).

(تِ ئُ کِ) [فر.] (اِمر.) دولتی که از اختلاط قدرت های دینی و سیاسی به وجود آید؛ حکومت دینی، مانند حکومت امویان و عباسیان.

حکومت روحانیان، حکومت الهی و مبتنی بر دین،

حکومت الهی، حکومت ولایی، خداسالاری، حکومت براساس‌دین‌باوری، حکومت اولیای دین، حکومت‌مذهبی، دین‌سالاری،
(متضاد) دموکراسی، اشراف‌سالاری، الیگارشی

حکومت دینی و سیاسی