بی طالع در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بی طالع. [ل ِ] (ص مرکب) (از: بی + طالع) بی نصیب و بی بهره. بدبخت. محروم. (ناظم الاطباء):
ندید دشمن بی طالعم هر آنچه بخواست
که دوست بر سر لطف آمده ست و دلداری.
سعدی (دیوان چ فروغی ص 752).
رجوع به طالع شود.

بدبخت، بی‌بهره،

بد یمن

سگار

بدبخت، بدشانس، بدطالع، بی‌اقبال، حرمان‌زده،
(متضاد) خوش‌طالع، اقبالمند، بی‌بهره، بی‌نصیب، محروم،
(متضاد) بهره‌مند، بهره‌ور

بی نصیب و بی بهره، بدبخت، محروم