معنی بی عصمت در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی
لغت نامه دهخدا
بی عصمت. [ع ِ م َ] (ص مرکب) (از: بی + عصمت) ناپاک. زشتکار. آلوده به گناه. رجوع به عصمت و ترکیبات آن شود.
فرهنگ عمید
آنکه از فسق و گناه پرهیز نکند، بیعفت، بیناموس،
فرهنگ فارسی هوشیار
ناپاک، زشتکار، آلوده
پیشنهاد شما
جهت ثبت نظر و معنی پیشنهادی لطفا
وارد حساب کاربری
خود شوید. در صورتی که هنوز عضو جدول یاب نشده اید
ثبت نام
کنید.