معنی بی جان کردن در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بی جان کردن. [ک َ دَ] (مص مرکب) کشتن. از بین بردن. گرفتن:
من او را به یک سنگ بی جان کنم
دل زال و رودابه پیچان کنم.
فردوسی.
بفرمود پس تاش بی جان کنند
برابر دل و دیده گریان کنند.
فردوسی.
از آن پس که بی توش و بی جانش کرد
بر آن آتش تیز بریانش کرد.
فردوسی.
سنگی بر سنگ زد و از جان بی جان کرد. (سندبادنامه ص 202).