بیهوده گو در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بیهوده گو. [دَ / دِ] (نف مرکب) بیهوده گوی. کسی که سخنش معنی ندارد. (ناظم الاطباء). لغوگوی. نافرجام گوی. یافه گوی. یاوه درای. و رجوع به بیهوده گوی و بیهده گو شود.

کسی که سخنان بی‌معنی و بی‌فایده بگوید، یاوه‌گو،

هرزه ‌دار

هرزه‌لاف

پراکنده‌گو، حراف، ژاژخا، مهذار، محمل‌باف، وراج، هرزه‌خای، هرزه‌درای، هرزه‌گوی، هرزه‌لای، یاوه‌سرا،
(متضاد) حقگو