بید زرد در لغت نامه دهخدا

بید زرد. [دِ زَ] (ترکیب وصفی، اِ مرکب) در شهرستانک این نام را به «سالیکس آک ُ م ُ فیلا» دهند. (یادداشت مؤلف). گونه ای از درخت بید که در جنگلهای ارس و در کلاکهای میان شیراز و فیروزآباد فراوان است. رجوع به جنگل شناسی ج 1 ص 195 و گیاه شناسی گل گلاب ص 297 شود.