معنی بیدستگاه در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بیدستگاه. [دَ] (ص مرکب) (از: بی + دستگاه) بی چیز. فقیر. ناتوان:
وگر وامخواهی بیاید ز راه
درم خواهد از مرد بیدستگاه.
فردوسی.
نبینی که درویش بیدستگاه
بحسرت کند در توانگر نگاه.
سعدی.
رجوع به دستگاه شود. || بدبخت. شقی. بیچاره:
دگر گفت بیدستگاه آن بود
که ریزنده ٔ خون شاهان بود.
فردوسی.
|| جاهل. نادان:
یکایک بدادند پیغام شاه
به شیروی بی مغز و بیدستگاه.
فردوسی.