بیداد کشیدن در لغت نامه دهخدا

بیداد کشیدن. [ک َ / ک ِ دَ] (مص مرکب) تحمل ظلم کردن. ستم کشیدن:
کمینه پایه ٔ من شاعری است خود بنگر
که چند گونه کشیدم ز دست او بیداد.
ظهیرالدین فاریابی.