معنی بیخ آور در فرهنگ لغات ها (دهخدا،معین و ... ) + سایر منابع اطلاعاتی

بیخ آور. [وَ] (ص مرکب) با ریشه ٔ بسیار. بزرگ بیخ. راسی. راسیه. اصیل کلان بیخ. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا). دارای چندین ریشه. (ناظم الاطباء): درختی هر کدام بیخ آورتر و راسخ تر به ساعتی قلع توان کرد. (سندبادنامه ص 119). از غزارت و غلبه ٔ آن سنگ گران بگرداند و درخت بیخ آور بکند. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی).
- کوه بیخ آور، جبلی راسخ. (یادداشت بخط مرحوم دهخدا).
|| عشقه و لبلاب. (ناظم الاطباء).